Laatste dag Erika, stoepkrijt, boardmeeting.

 

(woensdag 5 oktober)

Vanmorgen ontdekte ik dat Ruud gisteravond 4x gebeld had. En ik maar slapen….. overal dwars doorheen. Sorry Ruud!!

 

‘t Is alweer de laatste dag voor Erika. De tijd is omgevlogen. Nog één dagje Charilove voor haar.

Erika wilde Chris nog interviewen voor de Nieuwsbrief Charilove Nederland en de laatste zaken bespreken ter voorbereiding op de boardmeeting aan het eind van de dag. Ik had met Joseph, één van de leraren, een interviewafspraak voor de Nieuwsbrief Charilove Nigeria.

 

Hierna ging ik met stoepkrijt naar de open plaats op het terrein. Er waren niet veel kinderen. Op 5 oktober is het in het hele land teachersday en hebben de kinderen vrij. Toch zijn er altijd ouders die de kinderen toch brengen. Geen probleem, zij krijgen gewoon les.

Nieuwsgierig als zij zijn kwamen ze achter me aan en begonnen wat ik had getekend direct na te tekenen. Miracle had ik uit zijn rolstoel op de grond gelegd. Hij begon enthousiast mee te krassen en vond het helemaal geweldig. De getekende hinkelbaan werd na 1x voordoen goed gebruikt.

 

’s Middags kwam er een coupeuse (Lilian) onze maten opnemen. Elisabeth had geregeld dat wij een Afrikaanse jurk zouden krijgen. We kozen voor een rok en een blouse. Helaas konden we nog geen model uitzoeken omdat Lilian dacht dat zij voor mannenkleding moest komen. Morgen komt ze terug.

 

De rest van de middag besteedden we aan administratie en voorbereiding voor de boardmeeting om 16.30 uur. Bijna een uur later (op z’n Afrikaans) begon de meeting. Er waren zo’n 20 leden incl. Erika en ik, en de prioriteitenlijst die we samen met Chris hadden gemaakt werd uitgebreid besproken. De waterleiding + aansluiting op het sanitair en het verhogen van de oprit en een drainagesysteem op het hele terrein waren hot item. De weg langs Charilove was nog niet zo lang geleden geasfalteerd en opgehoogd waardoor na een flinke regenbui het terrein van Charilove blank staat.

 

De meeting verliep geordend en gezellig met de nodige toespraken en uitingen van dankbaarheid voor onze aanwezigheid. Al zouden we bij wijze van spreken helemaal niets doen, dan nog zijn ze ons dankbaar voor het feit dat we hier zijn en belangstelling voor hen hebben.

Aan het eind werd er eten gebracht en gingen er flessen wijn open ter afscheid van Erika.

 

Dr. Ideh, een oogarts met eigen kliniek, heette mij van harte welkom in haar huis wat inhield dat ik de volgende avond zou verhuizen naar haar prachtige woning met tuin + palmbomen

(mijn favoriete boom!!!) en zwembad!! Zij had ons vanaf het begin onderdak willen verlenen maar was in het buitenland. Wij hadden constant gezegd dat het klooster goed was maar Chris zette door en uiteindelijk ben ik er toch onwijs blij mee.

 

Rond 19.00 uur waren we terug op de kamer en pakten gehaast onze spullen in. Er was geen elektriciteit noch water en de sister zette speciaal voor ons een uurtje de generator aan. Gezien de puinhoop op mijn kamer was het flink doorwerken en net op tijd klaar konden we voor het laatst nog even borrelen. Voor Erika was de tijd omgevlogen en wat haar betrof wilde ze nog wel even blijven. Helaas, haar baas riep, de mijne gelukkig niet……..