Honorair Commissioner of Women Affairs.

 

Donderdag 6 oktober, vertrekdag van Erika.

Helaas nog geen water / elektriciteit, gelukkig wel een emmer met water beschikbaar voor neus en oren.

 

Om 9.00 uur hadden we een afspraak bij de Honorair Commissioner of Women Affairs. Een afgevaardigde van de landelijke regering in Edostate (soort staatssecretaris onder de minister).

Chris had een bezoek aan haar al lang op zijn wensenlijstje staan en nu was het eindelijk zover. Richard, Peter, zr. Blandine en Veronica (boardmembers van Charilove), waren er ook bij. Gezien het officiële karakter was de pers aanwezig. Er werd heel wat af gefilmd en ook de fotocamera’s stonden niet stil. Wat zij kunnen kan ik ook dus mijn camera kwam goed van pas. ’s Avonds waren we weer op het journaal!

De Commissioner was een stevige dame (letterlijk en figuurlijk) die aandachtig luisterde naar wat Chris te vertellen had.

Zijn verhaal was een roep om aandacht voor Charilove en nadat wij uitgebreid geïntroduceerd waren, kreeg Erika het woord. Erika begon met zich te verontschuldigen voor haar reiskloffie (we hadden geen idee wat ons te wachten stond…), wat voor de Commissioner geen enkel probleem was. Zij hield een mooi en warm betoog vanuit haarzelf en vanuit haar functie als chairman Charilove Netherlands.

We dachten eerst dat de manier waarop de Commissioner luisterde, politiek gedrag was. Even later vertelde zij oprecht haar speciale aandacht voor de “needed” en Women affairs en konden wij onze eerste gedachte meteen weer uit ’t hoofd zetten. Zij werkte nu een half jaar in deze functie en had hier bewust voor gekozen nadat ze eerder Missionair of Education was geweest.

Zr. Blandine had tijdens de boardmeeting gezegd dat de zaak van het verkrachte meisje was afgewezen en dat de dader was vrij rond liep. Dit werd bij de Commissioner ter sprake gebracht en voor deze zaak is voor volgende week een afspraak gemaakt!!!

 

We vragen ons steeds weer af waar die corrupte, boze, gevaarlijke en frauduleuze Nigerianen toch zijn. Tot nu toe alleen maar aardige, meelevende, gastvrije en eerlijk mensen ontmoet. Zoals Richard b.v. (Chairman Charilove). Hij is sinds hun studententijd bevriend met Chris (ruim 40 jaar). Toen Chris het zakenleven verliet en zich voor meer dan 200% in ging zetten voor Charilove, beloofde Richard hem te blijven steunen. Maandelijks maakt hij 100.000 naira (= €500,--) over naar Charilove. Hij heeft zijn kleinkind in huis sinds zijn dochter op 35-jarige leeftijd overleed en moest na onze afspraak met de vrouw van zijn chauffeur naar de dokter. Zij kan de dokter zelf niet betalen, moet geopereerd worden en Richard schoot te hulp.

Net zoals hij hebben alle leden van de board een goede baan en delen dit met anderen.

Mevr. Idey zegt dan 90% van de Nigerianen goed is, voor die overige 10% moet je ECHT heel goed oppassen!!

 

Om 10.00 kwam de coupeuse met prachtige stoffen en patronenboeken. Ze had een voorbeeld rok en blouse bij zich en dat was precies wat we zochten. Over enkele dagen verwacht ik haar weer en dan neemt ze een boek met haarvlechtvoorbeelden mee. Haar dochter is kapster en gespecialiseerd in vlechten. Ik heb al zoveel prachtig gevlochten hoofden gezien en ben benieuwd of er iets bij zit wat voor mij geschikt is.

 

Hierna gingen we naar de convent om onze spullen op te halen. Het was een enorme lading wat niet meer zo netjes in mijn koffers paste als op de heenweg (maar toen had Ruud me ook geholpen met inpakken!!!!). De sisters vonden het jammer dat we weggingen maar ik beloofde haar weer in church te zien en dat maakte het wat mij betreft weer goed. Dat Erika weer terug ging naar Nederland was natuurlijk helemaal niet goed (weer die baas…….!!).

 

Na het afscheid naar het vliegveld om alvast in te checken. Het was 12.00 uur en haar vliegtuig vertrok pas om 15.00 uur. Hierdoor was het lekker rustig en Erika was snel klaar zodat we bij Charilove nog konden lunchen.

Het afscheidsrondje was heel bijzonder voor zowel de kinderen, de leraren als voor Erika.

 

Het vliegtuig vertrok op tijd en with tears in her eyes nam Erika afscheid van Chris.

Wij hadden zo’n fijne tijd met elkaar gehad dat het afscheid ons ook wel wat deed.

Vòòr onze tijd in Nigeria kenden we elkaar alleen van het nordic walken op zondag, sinds ongeveer een jaar. Na de borreluurtjes en de bijzondere ervaringen die we deelden voelt het zo vertrouwd alsof we elkaar al jaren kennen. Ik ga haar zeker missen maar ben blij dat ze er de eerste twee weken bij was. Ik heb veel van haar geleerd m.n. hoe je de mensen het best kunt benaderen en daar heb ik flink mee geoefend. Blijven lachen, “goodmorning, how are you” etc.

 

Erika, nogmaals bedankt en tot over 2,5 maand!!

 

Vervolgens naar de kliniek van mijn nieuwe hospita.

Ik werd hartelijk ontvangen en kreeg een uitgebreide rondleiding. Het zag er allemaal prima uit en ze waren druk bezig met het installeren van nieuwe apparatuur. Nadat alle patiënten geholpen waren reden we naar haar huis. Dat is wel even wat anders dan de convent!!!

 

Een enorm gebouw, groot hek erom heen, prachtige bomen en planten, flink zwembad en een entree met glazen vloer over een vijver met giga karpers (haar man heeft als hobby een viskwekerij in Benin-City). Dat is nog maar de buitenkant.

Binnen eerst een hal met enorm bankstel, dan een megagrote woonkamer, twee etages hoog met bankstellen waar wel 20 mensen op kunnen zitten zonder dat de kamer vol lijkt. Ze riep haar man (“daddy, daddy”) en vond hem in mijn kamer in mijn bed?!?!?! Hij wilde kijken of de kamer in orde was en was maar even gaan liggen. Hij garandeerde me, nadat ik hem lachend vroeg of hij dat ’s nachts ook wel eens deed, dat hij ’s nachts in zijn eigen bed lag! Deze man is ook arts, heeft een eigen ziekenhuis maar werkt niet meer als arts. Hij zit nu in de politiek.

 

Ik heb dus een eigen kamer met televisie (erg belangrijk voor Nigerianen!! Staat altijd en overal vooral hard aan), airco, ventilator en badkamer. Helaas ook hier vandaag beperkte stroom. Van de drie groepen was er een uitgevallen, die van de airco deed het gelukkig nog wel. De rondleiding ging verder naar de keuken, bijkeuken (met wasmachine!), tuin, eerste etage waar oma woont (89 jaar), kamers van heer en mevrouw en een balkon waar een loopband en een crosstrainer op staat. Daar ga ik maar eens even goed gebruik van maken wat afvallen is er hier niet bij!!

Ik mag gaan en staan waar ik wil en er is een study met computer die ik mag gebruiken. Hopelijk gaat het e-mailen en versturen van foto’s dan wat sneller dan tot nu toe.

Er is veel personeel: mevrouw en mijnheer ieder een eigen chauffeur, een portier, een meisje voor in de keuken, een tuinman en ongetwijfeld nog meer.

Ik mocht aangeven wat ik ’s morgens en ’s avonds wilde eten en het wordt keurig voor me klaar gezet. ’s Morgens o.a. vers fruit en ’s avonds een lekkere salade met brood. Meer dan genoeg na de warme lunch laat in de middag bij Charilove.

Hierna een praatje met mijnheer en mevrouw en mijn hele handel weer uitgepakt, gedoucht en

de wasmachine volgestopt. Om 22.00 uur stopt de generator dus lekker bijtijds naar bed!