woensdag 12 oktober

Zo, weer lekker bij geslapen. Wat een watje he……. (Ruud herkent dit wel).

Omdat ik het ook nog gepresteerd had om me te verslapen, had ik geen tijd voor het zwembad. ’t Is woensdag (12 okt.) dus vroeg weg.

 

Vandaag een les bij de dove kinderen. Toevallig zat ik in de beginnersklas. Het abc en cijfers 1 t/m 20 heb ik nu onder de knie. Het was grappig: de kinderen hielden me goed in de gaten en hielpen me als ik het niet goed deed.

 

In de pauze met Smart gezongen. Smart is een ventje van een jaar of 4 die “nergens” vandaan komt, niemand weet wie of waar zijn ouders zijn. Hij kan wel horen, niet praten. Hij is ooit naar Charilove gebracht en woont daar. Hij keutelt de hele dag rond, wil niet in een klas zitten, zit graag bij volwassenen maar wordt overal weggestuurd. Ik heb al 2x gezien dat hij een flinke epileptische aanval had en dat is dan maar zo. “O, laat maar liggen, komt wel weer bij”, zei Chris toen ik naar hem toe ging. Checken of hij goed ligt, geen gevaar kan etc is er niet bij. Na de aanval wordt hij weer weggestuurd, in zijn bevuilde broek…… Vorige week had hij de benen genomen en werd hij door een man vanaf de straat teruggebracht. Hij had Smart op straat zien liggen (w.s. een aanval gehad). Nog een wond op zijn hoofd erbij.

En weer betrap ik me op mijn Hollandse inslag. In feite is het hartstikke goed dat dat jochie hier is, beter dan op straat maar toch……..

Nog maar een liedje dan……..

 

O ja: gisteren kwam Chris met een plastic zak, gekregen van de broer van Elisabeth, de vrouw die vorige week terug ging naar Engeland. Daarin zat de Nigeriaanse wikkelrok en blouse die ik als voorbeeld noemde voor mijn creatie. Ik mag het hebben! Lief he! Het past en staat best bijzonder. Moet alleen de juiste knoop nog zien te vinden.

 

Eind november is er in Lagos een groot, traditioneel feest ter ere van het huwelijk van een nichtje van Chris. Ik ben ook uitgenodigd. ’t Is bij een traditionele bruiloft de gewoonte dat de bruid haar wens te kennen geeft v.w.b. de kleur(en) van de kleding van de vrouwelijke gasten.

Chris heeft een kennis gevraagd om een mooie outfit voor mij te verzorgen (hij moet er natuurlijk niet aan denken dat ik daar in mijn kloffie verschijn). Hij vroeg netjes mijn toestemming en natuurlijk heeft hij die. Ben wel benieuwd waar ze mee aan komt.

 

Die kennis is een gepensioneerde lerares. Zij komt een paar keer in de week naar Charilove om te kijken hoe de leraren het doen. Ze geeft aanwijzingen en ik heb haar wat vragen gesteld waar ze tot nu toe alleen haar schouders over ophaalden. Alsof ze het ook niet kan helpen. Ik vroeg haar o.a. naar de manier van leren schrijven, straffen. Ben niet veel wijzer geworden, volgende keer verder.

 

Wat dat straffen betreft: een jongen van een jaar of 15 doet af en toe net zo klierig als de anderen. Hij moet, als hij de nodige tikken heeft gehad en toch door blijft gaan, op zijn knieën zitten met zijn armen omhoog. Zeker 10 minuten lang en als hij zijn armen laat zakken, krijgt hij weer een lel….

 

Op woensdag komen er twee Jezuïetstudenten godsdienstles geven. Aardige knullen en ze nodigden me uit voor de maandelijkse open dag, de 1e zondag van de maand, in hun klooster. Er wordt gepraat, gegeten en gedanst! Zij hebben dan keukendienst en gaan echt Nigeriaans eten voor me klaar te maken. Ik maak er dan meteen mijn retraite-weekend van.

Chris is ook hard aan de retaite-weekend toe. We hebben het besproken en hij denkt er serieus over na om binnen enkele weken een weekje te gaan. Hij vindt het fijn dat ik er dan ben om de zaak in de gaten te houden. Ik ga mijn best doen, gelukkig is Peter een goede Personal Assistant.

 

It rains cats and dogs en het onweert gigantisch. Jammer, niet zwemmen maar wel lekker koel!!

 

Na het eten had grandma naar me gevraagd. Even zitten kletsen en ze had me op t.v. gezien met de kinderen. Ik weet van niets!!!!! Ben ik nu ook voer voor paparazzi??????

Rebecca was er ook en zij heeft me geholpen bij het vastknopen van de wikkelrok.