Bezoek aan de markt en nog veel meer.

 

donderdag 20 okt.

Bij aankomst werd ik bestormd met vragen of we weer muziek gingen maken. Eerst naar de klas!! Rond 11.00 uur gingen we weer los. Het verschil met gisteren was dat de meeste kinderen nu een duidelijke voorkeur voor een instrument hadden en dat ging er niet zachtjes aan toe. Het werd wel weer een feest maar er liepen er een paar flink te mokken. Dus alles in de gaten houden en af en toe laten ruilen. Volgende keer assistentie van de leraren vragen. Zij dachten, op een enkeling na die mee deed, waarschijnlijk dat dit mijn klusje was en zaten lekker te relaxen. Het tijstip om te stoppen diende zich weer vanzelf aan…..

Er kwamen vier dames op bezoek, twee zussen van één van de leerlingen met twee vriendinnen. Het waren gezellige meiden die zomaar even kwamen kijken hoe het met hun broer ging. Eén zus woont in Barcelona en is hier op vakantie. De andere had in Den Haag gewoond en vond het prachtig om mijn foto’s van thuis te zien. Ze herkende de huizenbouw, straten etc. Donderdag is het alweer Celebrationday en zij komen ook. Ik heb Chris geadviseerd om dan ook een collecte te houden. Dit is tot nu toe niet gebruikelijk omdat ouders toch niet veel geven en andere genodigden al sponsor zijn. Maar deze dames hebben vast wel wat te makken en waren ook heel betrokken bij Charilove dus het proberen waard. Iedere Naira is er 1….

Opri was gekomen en hij ging op mijn verzoek met me mee naar de bank. We gingen lopen!!! Heerlijk!!! Daarna nam hij me mee naar het laboratorium van het General Hospital, waar hij jarenlang het hoofd van is geweest. Een afdeling voor aids-patiënten, toxicologie, bacteriologie, hematologie etc. De gebouwen waren oud en versleten, de apparatuur daarentegen heel modern. Er wordt flink gebouwd aan een nieuw Hospital waar het lab ook een nieuw onderkomen in krijgt.

Hierna wilde hij naar zijn bank, dus nog een eindje lopen! Daar zat een moeder met een baby van drie maanden, Een droppie (niet alleen vanwege haar kleur…). Even later kwam de borst tevoorschijn en zat ze heerlijk midden in een druk bezochte bankhal haar kind te voeden.

We waren vlakbij de markt en daar wilde ik wel naar toe. Opri braaf mee.

Een belevenis, zo groot!

Beneden groente, fruit, vlees, vis, koeienkoppen en -poten, en een volledige anatomische les aan orgaanvlees: hart, nieren, lever etc. zo uit het beest op tafel. Niks Keuringsdienst van Waren met temperatuureisen o.i.d.

Boven kleding en veel, heel veel stoffenkramen. Prachtige dessins en kleuren. Ook confectie maar een stuk minder.

Een paar kramen met sieraden en ik heb toch maar een paar oorbellen gekocht. Het idee om helemaal geen sieraden te dragen om beroving te voorkomen was een tikkie overdreven. Niet teveel bling-bling maar de meeste vrouwen hebben toch wel iets om.

Ik hoorde heel vaak “Oïbo” roepen. Zwaaien en “good afternoon, how are you?” vinden ze geweldig. Praatje over hun producten en lachen natuurlijk!!

Uitaard krijgen jullie hier een paar foto’s van te zien.

Terug bij Charilove had ik wel trek gekregen en er was pounded yamm met slijmerige soupe. Chris weet dat ik dat niet echt lekker vind, ging weg en kwam terug met een soort groentequiche, vlees in bladerdeeg en bonenpudding. Lief he!! Er wordt echt goed voor me gezorgd!!

Aan het plafond van het kippenhok hangt een kapotte tl-armatuur. Hierin heeft een vogelechtpaar hun nestje gemaakt en sinds een paar dagen steken drie jonkies regelmatig hun koppie uit. Zo schattig om te zien!! Vandaag vloog nr. 1 uit en landde op een struik naast het kippenhok.

De “aannemer” van het nieuwe 2e-etageplan kwam om e.e.a. door te spreken. Naast kantoorruimtes en gymnastiekzaal had ik nog een pantry en kleedkamers geadviseerd en met een meetlint en schoolbordkrijt werden op de betonnen vloer de afmetingen vastgelegd. Beetje ruimte erbij, eraf, o nee toch maar erbij en zo zal er waarschijnlijk ook gebouwd gaan worden.

Ik werd weer keurig opgehaald door mr.Johnson en Jacob.

Na het eten kwamen Rebecca en Caty bij me aan tafel zitten en ontstond er een gesprek over “het leven”. Rebecca vertelde dat zij op de primary school eens een boek had gelezen waarin de zwarten (“monkeys die van de ene boom naar de andere slingeren”) onderdrukt werden door de blanken en had sindsdien een hekel aan blanken gehad. Ze was in de loop der jaren van mening veranderd en gaf een mooie kijk op de verhoudingen onderling.

Ik vind het zo grappig dat de handpalmen en voetzolen van zwarte mensen blank zijn en vroeg haar lachend hoe dat kwam. “That’s the way God created us” (dus niet: we stonden op handen en voeten toen we gespoten werden….)

Heel bijzonder om te ervaren hoe wijs die meiden zijn en hoe alles in hun leven om God draait.

Een uurtje later ging ik weer naar mijn wasje, mijn laptop en mijn bed (met e-reader!).