Kerkbezoek

 

Om 8.00 uur werden we met de sister door de chauffeur naar de kerk gebracht. ’t Was er ongelooflijk druk en iedereen reed met zijn auto het terrein op waardoor er een flinke opstopping ontstond. We werden weer hartelijk ontvangen en moesten met de sister op speciale plaatsen zitten waar ook de hulppriesters zaten. We voelden ons een beetje opgelaten maar we hadden hierdoor we mooi zicht op alles. En dat was heel wat.

Alle dames in prachtige (zondagse) kleding, bijpassende hoofdtooien en schoenen. Ook de kinderen en baby’s allemaal in schattige jurkje /pakjes (met of zonder stropdasje) en het haar van de meisjes beeldschoon gevlochten en versierd met kleurige strikjes, speldjes, kraaltjes etc.

 

Het was een traditionele katholieke mis in het Engels en er werd veel gezongen maar veel minder gedanst dan in de kerk waar we vorige week zaten. Dat bleek achteraf een traditionele Nigeriaanse kerk te zijn, de kerk van de Oba!! Iedereen kijkt ons heel verbaasd aan wanneer wij vertellen dat we daar zo naar binnen zijn gelopen……

Er werd tweemaal gecollecteerd en hiervoor kwamen alle mensen naar voren om het geld in een grote houten kist te doen. Dan nog een keer naar voren voor de communie (die nog op de tong gegeven wordt), een keer voor de zegen vanuit een flesje water of met de kwast en aan het eind van de mis konden mensen naar voren komen die die dag voor het eerst in deze kerk kwamen. Chris had even geseind naar een mooie dame en zij kwam ons halen om mee te lopen. Dit ging lekker swingend, één van de dansmomenten.

Al met al een heel geloop en wij keken onze ogen uit.

 

Na de mis reden we met Chris en vier leraren mee. Hij moest nog twee adressen langs om de communie te brengen. Eerst naar een huis waar verstandelijk gehandicapte mannen (zowel jonge jongens als oudere mannen) woonden. Een oude man had jaren terug een hersenoperatie gehad en lag me vergroeide benen op de bank. De anderen reageerde heel spontaan toen we bij hen gingen zitten. Ze zaten allemaal in een kleine donkere kamer en leken best gelukkig. (niet vergelijken Jook….!!!!).

We praatten wat, Chris sprak een gebed uit en zong samen met de leraren een lied voordat hij de communie uitreikte.

 

Daarna gingen we naar een weeshuis voor vrouwen ook weer jong en oud door elkaar. De zaaltjes /kamertjes waren voorzien van stalen bedden/bedjes met ijzeren hekken en matrassen met gescheurde tijken. Verder stond er niets.

De meeste kinderen waren naar de kerk. In één van de kamers lag een oude vrouw op bed die als weeskind daar gekomen was en er de rest van haar leven had gewerkt. Ze was nu rond de 85 jaar oud, een zeer hoge leeftijd naar Nigeriaanse maatstaven. Ze was heel blij met onze komst en er werd stevig geknuffeld.

Ook hier eerst een praatje, een gebed, een lied en de communie.

 

De lunch werd in een traditioneel Nigeriaans eettentje gegeten: pounded yamm en twee soorten soupe waarvan er één heel slijmerig was. Het smaakte niet vies maar zag er voor mij nogal onsmakelijk uit dus echt veel heb ik niet gegeten. Het leverde wel leuke foto’s op!

 

Hierna brachten we de leraren naar Charilove waar zij wonen en reed Chris ons naar een soort Mac Donald. Hij vond dat we niet genoeg hadden gegeten. Hier hadden ze een soort groentetaart wat goed smaakte. Daarna een softijsje!!!

 

Chris had nog een bezoekje in petto en we reden naar een wat luxer buurt. Daar woonde “mama Charilove”, een oude dame (90 jaar) die al jaren Charilove een warm hart toe draagt en Chris regelmatig een aardig gevuld envelopje mee geeft. Zo ook vandaag, er zat 10.000 naira in (= € 50,--), voor Chris een enorm bedrag.

We dronken thee met haar zoon en schoondochter en er kwam weer een leuk gesprek op gang. De zoon was sinds twee weken met pensioen gegaan en de schoondochter gaat eind van het jaar. We hebben hen direct gestrikt als vrijwilliger voor Charilove!!

Father John kwam nog even langs en het was weer gezellig.

 

Onderweg kocht Chris een gigantische tros grote bananen (plantana’s) voor ons en de meisjes van het klooster gingen ze voor ons frituren. Heerlijk!

 

De meisjes van het klooster zijn drie weesmeisjes die daar wonen. Ze moeten voor zichzelf zorgen en brengen ons regelmatig warm water. Deze middag verraste ze ons met een bakje vers fruit. Ze krijgen af en toe een banaan, een kaakje of wat nootjes van ons en vinden het helemaal geweldig.